نوحۀ شهادت امام هادی علیه‌السلام
دلخـون و مضطـرم، دارم از دنیـا میرم بی صدا میسوزم و، بین غربت می میرم سنگـیـنِ بغـض غـم، بسته راه هر نـفس مثل مـرغی میزنم، بال و پـر کـنج قـفس خسته ام ای خـدا، از شهر سامرا می شوم راحت از این غـصه ها درموجی ازبلا، میزنم دست وپا شـعـلـه زد بر جـانـم زهـر جـفـا واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا (۲) ******************************************** بـا داغ روضـۀ، کـوچـه نـالـه مـیـزنـم مثل جـدم مرتضی، دست بستـه بـردنـم افـتــادم بـیـن راه، مـثـل زهــرا مــادرم روی خاک کوچه ریخت، اشک چشمان ترم شـبـانـه آمـدن، بـیـن خـانـۀ مـن مــرا از ســر ســجــاده بُـــردن گرچه صبرم ربود، اما هرچه که بود صـورت هـمـسـرم نـشـد کـبـود واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا؛ واویـلا واویــلا (۲) ******************************************** من که دور از وطن، مبـتـلا بر غـربتـم دشمن بی رحم من، کرده هـتک حرمتم بیست سال بی کسی، دیده ام خیلی عذاب مردم و زنده شدم، من کجا بـزم شراب جانم آمد به لب، سوختم در تاب و تب یــاد عــمـۀ مــظـلـومــه زیــنـب این کجا آن کجا، وای از این ماجرا خـیـزران و سـر و طـشـت طلا یاحسین یاحسین؛ یاحسین یاحسین؛ یاحسین یاحسین؛ یاحسین یاحسین(۲) |
